เมื่อไม่นานมานี้ ทางเพจ ศูนย์ข้อมูลคนหาย มูลนิธิกระจกเงา ประกาศตามหาสาวหายตัวไปจากบ้าน ขาดการติดต่อไปกว่า 8 ปี แม่ร้องหน่วยงานรัฐให้ช่วยเหลือแต่ก็เงียบไปไม่มีข่าวคราวใด ๆ
คนหาย นางสาวมยุรี ยอดพะเนา ชื่อเล่น หลิว อายุขณะหาย 19 ปี หายตัวไปจากบริเวณห้างสรรพสินค้าเทสโก้โลตัส สาขาคลองรั้ง ตำบลท่าตูม อำเภอศรีมหาโพธิ จังหวัดปราจีนบุรี ตั้งแต่วันที่ 5 พฤษภาคม 2555
คนหายสูงประมาณ 160 ซม. น้ำหนักประมาณ 58 กก. ลักษณะผมยาวประบ่า มีรอยสักบริเวณข้อเท้า คนหายจอดรถมอเตอร์ไซค์ทิ้งไว้ที่ห้างโลตัส สาขาคลองรั้ง ตลอดแปดปีที่ผ่านมาไม่พบความเคลื่อนไหวในระบบใด ๆ ของราชการ
แจ้งเบาะแส มูลนิธิกระจกเงา โทร. 080-775-2673
ด้านผู้เป็นแม่เปิดใจเล่าว่า
“ตอนเล็ก ๆ เขาเป็นคนบอกอะไรง่ายนะ พอโตมาก็พูดยากหน่อยตามประสาวัยรุ่น ให้ช่วยทำงานบ้าน เขาก็พอจะหยิบจับบ้าง ทำกับข้าวให้พ่อแม่กิน แต่พอวัยรุ่นเริ่มพูดยากแล้ว เริ่มติดเพื่อน เริ่มเกเร แม่เองก็เสียใจที่เขาเป็นแบบนั้น เคยเรียกเขามานั่งคุยเปิดใจกันนะ แต่เขาก็ไปตามวัยเขา สุดท้ายแม่ก็ได้แต่ปล่อยให้เขาใช้ชีวิต แต่ก็ห่วงเขาตลอด
“แม่ทั้งคุย ทั้งปลอบ ตีก็เคยนะ เขาก็ไม่ฟัง รั้นจะทำจะเที่ยวติดเพื่อน แต่แม่รู้ว่าเขาเป็นคนรักพ่อแม่นะ เวลามีอะไรเขาจะโทรหาพ่อเขาก่อนเลย เขาสนิทกับพ่อมากกว่า เพราะพ่อเป็นคนเงียบไม่ดุไม่ว่าอะไรเขา เวลาเขามีเรื่องเขาก็จะบอกเราตลอด โทรมากลางดึกให้พ่อไปรับ เราก็ไป ก็คิดว่ายังดีที่เวลาเขาเจอความทุกข์ เขานึกถึงครอบครัว เขายังมีครอบครัว
“โกรธนะ แม่เคยโกรธ ว่าทำไมลูกถึงเป็นแบบนี้ แม่โมโหจะตีเขานะ เขาก็วิ่งหนี วิ่งตามเขาไม่ทันหรอก โกรธก็โกรธขำก็ขำ ก็คิดว่าพ่อแม่เอาเขาไม่อยู่แล้ว เขาก็เริ่มมีแฟนมีครอบครัว แม่ก็บอกเขาว่า พ่อแม่หากินได้ ลูกใช้ชีวิตไปเลย เขาก็บอกเราว่า หนูไม่ทิ้งพ่อกับแม่หรอก หนูจะกลับเลี้ยงพ่อกับแม่เอง
“เขาบอกว่าจะไปทำงานโรงงานที่ปราจีนบุรี เราก็โทรถามเขานะว่าได้งานหรือยังลูก เขาก็ว่าได้ทำงานแลัว มีที่อยู่ที่พักอะไรเรียบร้อย เขาไปได้อยู่สิบกว่าวันเอง เขาก็ขาดการติดต่อไป
“ตอนแรกไม่คิดว่าเขาจะหายไปแบบนี้ เขาไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย แม่มารู้ว่าเขาหายไปเพราะว่า ห้างโลตัส ตรงนิคมอุตสาหกรรม 304 ติดต่อมาบอกว่ารถมอเตอร์ไซค์ที่เขาไว้ขี่ไปทำงาน จอดทิ้งอยู่ที่นั่นมาสองอาทิตย์แล้ว เขาก็ตามหาเจ้าของรถ เลยรู้ว่าลูกหายไป
“ตามสภาพพ่อกับแม่ก็ไม่มีปัญญาจะไปตามหาที่ไหน ก็ได้แต่แจ้งความคนหาย ไปเก็บของที่ห้องพักที่เขาเช่าไว้ ของทุกอย่างก็อยู่ครบสภาพปกติเลย แม่ก็ทำนาเลี้ยงวัวครอบครัวยากจน ก็ไม่รู้จะไปตามเขาที่ไหน
พ่อเขาก็ป่วຍเป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท เดินไปไหนมาไหนยังยากเลย แม่ก็เป็นตัวหลักในการหารายได้เข้าบ้าน เลยเหลือแต่ความหวังว่า วันนึงเขาจะเอาตัวรอดกลับมาเอง แต่นี่ก็ 8 ปีแล้วที่ไม่มีข่าวเขาเลย
“มันทุกข์ทsมานในใจนะ เมื่อไหร่ลูกจะกลับมา คิดถึงอยู่ทุกวัน จะพูดจะบอกใคร แม่ก็เกรงใจเขา เรามันเป็นคนไม่มีอะไร เลยดูเหมือนเราปล่อยเลยตามเลย แต่ใครจะรู้ว่าในหัวใจแม่มันเจ็บปวดขนาดไหนที่ลูกหายไปแบบนี้ ถ้าแม่ไม่สิ้นใจจากเขาไปก่อนก็อยากจะได้เจอเขาสักครั้ง”
สุรีวรรณ ยอดพะเนา มารดา
มยุรี ยอดพะเนา (หลิว) คนหาย
แหล่งที่มา ศูนย์ข้อมูลคนหาย มูลนิธิกระจกเงา